![Picture](/uploads/2/6/8/9/26899964/752597.jpg?205)
Ισορόκου Γιαμαμότο
O Ισορόκου Γιαμαμότο (1884-1943) ήταν ναύαρχος του Ιαπωνικού στόλου.
Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1884 στη Ναγκαόκα της Ιαπωνίας και καταγόταν από οικογένεια Σαμουράι. Το πραγματικό επίθετο του ήταν Τακάνο αλλά το άλλαξε σε Γιαμαμότο όταν υιοθετήθηκε από την πλουσιότερη οικογένεια της περιοχής.
Το 1904 αποφοίτησε από τη ναυτική Ακαδημία, εντάχθηκε στο αυτοκρατορικό Ιαπωνικό ναυτικό και αμέσως μετά έλαβε μέρος στον Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμο, στον οποίο και τραυματίστηκε. Το 1919 μετέβη στις Η.Π.Α. όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Χαρβαρντ. Το 1924 επέστρεψε ως ναυτικός ακόλουθος της ιαπωνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον. Το 1934 εκπροσώπησε την Ιαπωνία στη Ναυτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, η οποία υποχρέωσε την Ιαπωνία να περιορίσει την ναυτική δύναμης της σε σχέση με αυτή των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρετανίας. Δύο χρόνια αργότερα έγινε αντιναύαρχος, στη συνέχεια πρώτος αρχηγός του στόλου και το 1941 προάχθηκε σε αρχιναύαρχο και γενικό επιτελάρχη του ναυτικού.
Ο ναύαρχος Γιαμαμότο ήταν από την αρχή απρόθυμος[1] στην προοπτική πολέμου εναντίον των Η.Π.Α. Ιδιαίτερα τόνιζε ότι η Ιαπωνία θα είχε ελπίδες να νικήσει μόνο αν ο πόλεμος διαρκούσε λιγότερο από ένα χρόνο. Χαρακτηριστικά είχε πεί: «τους πρώτους έξι ως 12 μήνες θα προελαύνω και θα κερδίζω τη μία νίκη μετά την άλλη. Δεν έχω όμως καμία προσδοκία επιτυχίας για τον δεύτερο ή τον τρίτο χρόνο». Οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν και τελικά η Ιαπωνία προσχώρησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο σχεδιασμός της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ ήταν δικής του έμπνευσης καθώς και οι επόμενες πολεμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν. Όμως οι Σύμμαχοι έθεσαν τέλος στις ιαπωνικές βλέψεις με τη Ναυμαχία του Μίντγουεϊ και τις μάχες στο Γκουανταλκανάλ.
O Ισορόκου Γιαμαμότο (1884-1943) ήταν ναύαρχος του Ιαπωνικού στόλου.
Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1884 στη Ναγκαόκα της Ιαπωνίας και καταγόταν από οικογένεια Σαμουράι. Το πραγματικό επίθετο του ήταν Τακάνο αλλά το άλλαξε σε Γιαμαμότο όταν υιοθετήθηκε από την πλουσιότερη οικογένεια της περιοχής.
Το 1904 αποφοίτησε από τη ναυτική Ακαδημία, εντάχθηκε στο αυτοκρατορικό Ιαπωνικό ναυτικό και αμέσως μετά έλαβε μέρος στον Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμο, στον οποίο και τραυματίστηκε. Το 1919 μετέβη στις Η.Π.Α. όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Χαρβαρντ. Το 1924 επέστρεψε ως ναυτικός ακόλουθος της ιαπωνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον. Το 1934 εκπροσώπησε την Ιαπωνία στη Ναυτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, η οποία υποχρέωσε την Ιαπωνία να περιορίσει την ναυτική δύναμης της σε σχέση με αυτή των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρετανίας. Δύο χρόνια αργότερα έγινε αντιναύαρχος, στη συνέχεια πρώτος αρχηγός του στόλου και το 1941 προάχθηκε σε αρχιναύαρχο και γενικό επιτελάρχη του ναυτικού.
Ο ναύαρχος Γιαμαμότο ήταν από την αρχή απρόθυμος[1] στην προοπτική πολέμου εναντίον των Η.Π.Α. Ιδιαίτερα τόνιζε ότι η Ιαπωνία θα είχε ελπίδες να νικήσει μόνο αν ο πόλεμος διαρκούσε λιγότερο από ένα χρόνο. Χαρακτηριστικά είχε πεί: «τους πρώτους έξι ως 12 μήνες θα προελαύνω και θα κερδίζω τη μία νίκη μετά την άλλη. Δεν έχω όμως καμία προσδοκία επιτυχίας για τον δεύτερο ή τον τρίτο χρόνο». Οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν και τελικά η Ιαπωνία προσχώρησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο σχεδιασμός της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ ήταν δικής του έμπνευσης καθώς και οι επόμενες πολεμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν. Όμως οι Σύμμαχοι έθεσαν τέλος στις ιαπωνικές βλέψεις με τη Ναυμαχία του Μίντγουεϊ και τις μάχες στο Γκουανταλκανάλ.
![Picture](/uploads/2/6/8/9/26899964/6019462.jpg?230)
Takeo Kurita
Ο Takeo Kurita γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1889 στη πόλη Mito της Ιαπωνίας και διετέλεσε Αντιναύαρχος του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν πτυχιούχος της Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Ναυτικής Ακαδημίας, από όπου αποφοίτησε το 1910.
Από το 1911 έως το 1927 υπηρέτησε σε πολλά πλοία του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού, και από το 1927 διετέλεσε κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό Urakaze, στο καταδρομικό Abukuma και στο θωρηκτό Kongo. Ήταν διοικητής στολίσκου καταδρομικών κατά την επίθεση στο Pearl Harbor.
Στις 1 Μαΐου 1942 προήχθη σε Αντιναύαρχο και από τις 9 Αυγούστου 1943 έως τις 23 Δεκεμβρίου 1944 διετέλεσε αρχηγός του Δεύτερου Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στόλου. Στις 23 Οκτωβρίου 1944 ο Στόλος του Takeo Kurita διαπλέοντας το νησί Palawan, δέχτηκε επίθεση από τα αμερικανικά υποβρύχια USS Darter και USS Dace, με αποτέλεσμα να βυθιστούν το καταδρομικό Maya και η ναυαρχίδα του το καταδρομικό Atago. Ο Ναύαρχος Takeo Kurita επέζησε από την βύθιση του Atago και μεταφέρθηκε στο θωρηκτό Yamato, το οποίο και έκανε νέα ναυαρχίδα του. Το περιστατικό αυτό έμεινε γνωστό σαν η Ναυμαχία του Περάσματος της Νήσου Palawan μέρος της Ναυμαχίας του Leyte Gulf, της μεγαλύτερης Ναυμαχίας του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. Μετά την Ναυμαχία του Leyte Gulf, ο υπόλοιπος Στόλος του Ναύαρχου Takeo Kurita υποχώρησε στο Brunei, στο νησί Borneo, με επικεφαλής το θωρηκτό Yamato. Η υποχώρηση αυτή έσωσε από βέβαιη καταστροφή και βύθιση ολόκληρου του Στόλου του, ο οποίος δεν θα άντεχε στη συμμαχική υπεροπλία και ειδικότερα στην τεράστια υπεροπλία της αεροπορικής συμμαχικής δύναμης.
Ο Takeo Kurita ήταν ένας αφοσιωμένος αξιωματικός, πρόθυμος να πεθάνει αν ήταν απαραίτητο, αλλά πίστευε όπως και ο Ναύαρχος Isoroku Yamamoto, ότι ένας μάταιος θάνατος σαν τον πιθανό πνιγμό του κατά τη βύθιση του Atago, θα ήταν απώλεια για το Ναυτικό και θα δημιουργούσε έλλειμμα ηγεσίας. Για αυτό το λόγο δυσανασχέτησε με τους ανωτέρους του στο Αρχηγείο, που πίστευαν στην έσχατη και μέχρι θανάτου μάχη για όλους τους υπηρετούντες στα πλοία. Κατά την επιστροφή του μετά την Ναυμαχία του Leyte Gulf, δέχτηκε σφοδρή αρνητική κριτική, διότι δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας την αποστολή του, η οποία φυσικά θα ήταν η νίκη απέναντι στον ισχυρότερο Αμερικανικό Στόλο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η απαλλαγή από τα καθήκοντά του σαν αρχηγός του Δεύτερου Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στόλου και για να αποφευχθεί πιθανή αυτοκτονία του, τοποθετήθηκε ως διοικητής της Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Ναυτικής Ακαδημίας.
Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας ο Takeo Kurita εργάστηκε σαν συγγραφέας και μασέρ, κάνοντας μια ήσυχη ζωή με την κόρη του και την οικογένειά της, μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 88 ετών, στις 19 Δεκεμβρίου 1977
Ο Takeo Kurita γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1889 στη πόλη Mito της Ιαπωνίας και διετέλεσε Αντιναύαρχος του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν πτυχιούχος της Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Ναυτικής Ακαδημίας, από όπου αποφοίτησε το 1910.
Από το 1911 έως το 1927 υπηρέτησε σε πολλά πλοία του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού, και από το 1927 διετέλεσε κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό Urakaze, στο καταδρομικό Abukuma και στο θωρηκτό Kongo. Ήταν διοικητής στολίσκου καταδρομικών κατά την επίθεση στο Pearl Harbor.
Στις 1 Μαΐου 1942 προήχθη σε Αντιναύαρχο και από τις 9 Αυγούστου 1943 έως τις 23 Δεκεμβρίου 1944 διετέλεσε αρχηγός του Δεύτερου Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στόλου. Στις 23 Οκτωβρίου 1944 ο Στόλος του Takeo Kurita διαπλέοντας το νησί Palawan, δέχτηκε επίθεση από τα αμερικανικά υποβρύχια USS Darter και USS Dace, με αποτέλεσμα να βυθιστούν το καταδρομικό Maya και η ναυαρχίδα του το καταδρομικό Atago. Ο Ναύαρχος Takeo Kurita επέζησε από την βύθιση του Atago και μεταφέρθηκε στο θωρηκτό Yamato, το οποίο και έκανε νέα ναυαρχίδα του. Το περιστατικό αυτό έμεινε γνωστό σαν η Ναυμαχία του Περάσματος της Νήσου Palawan μέρος της Ναυμαχίας του Leyte Gulf, της μεγαλύτερης Ναυμαχίας του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. Μετά την Ναυμαχία του Leyte Gulf, ο υπόλοιπος Στόλος του Ναύαρχου Takeo Kurita υποχώρησε στο Brunei, στο νησί Borneo, με επικεφαλής το θωρηκτό Yamato. Η υποχώρηση αυτή έσωσε από βέβαιη καταστροφή και βύθιση ολόκληρου του Στόλου του, ο οποίος δεν θα άντεχε στη συμμαχική υπεροπλία και ειδικότερα στην τεράστια υπεροπλία της αεροπορικής συμμαχικής δύναμης.
Ο Takeo Kurita ήταν ένας αφοσιωμένος αξιωματικός, πρόθυμος να πεθάνει αν ήταν απαραίτητο, αλλά πίστευε όπως και ο Ναύαρχος Isoroku Yamamoto, ότι ένας μάταιος θάνατος σαν τον πιθανό πνιγμό του κατά τη βύθιση του Atago, θα ήταν απώλεια για το Ναυτικό και θα δημιουργούσε έλλειμμα ηγεσίας. Για αυτό το λόγο δυσανασχέτησε με τους ανωτέρους του στο Αρχηγείο, που πίστευαν στην έσχατη και μέχρι θανάτου μάχη για όλους τους υπηρετούντες στα πλοία. Κατά την επιστροφή του μετά την Ναυμαχία του Leyte Gulf, δέχτηκε σφοδρή αρνητική κριτική, διότι δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας την αποστολή του, η οποία φυσικά θα ήταν η νίκη απέναντι στον ισχυρότερο Αμερικανικό Στόλο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η απαλλαγή από τα καθήκοντά του σαν αρχηγός του Δεύτερου Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στόλου και για να αποφευχθεί πιθανή αυτοκτονία του, τοποθετήθηκε ως διοικητής της Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Ναυτικής Ακαδημίας.
Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας ο Takeo Kurita εργάστηκε σαν συγγραφέας και μασέρ, κάνοντας μια ήσυχη ζωή με την κόρη του και την οικογένειά της, μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 88 ετών, στις 19 Δεκεμβρίου 1977
![Picture](/uploads/2/6/8/9/26899964/1396639733.jpg)
Σπρούανς Ρέιμοντ
Σπρούανς Ρέιμοντ (Raymond Ames Spruance, Βαλτιμόρη 1886 – Μοντερέι, Καλιφόρνια 1969). Αμερικανός στρατιωτικός. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ως υποναύαρχος, διοικούσε μια μοίρα στόλου καταδρομικών. Τον Ιούνιο του 1942 έλαβε μέρος στη ναυμαχία του Μίντγουεϊ και κατάφερε σκληρό πλήγμα στον ιαπωνικό στόλο. Το 1943 έγινε γενικός διοικητής του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού και επιτέθηκε πολλές φορές στις ιαπωνικές δυνάμεις στα νησιά Μάρσαλ, Γκίλμπερτ, Μαριάνες, το 1944, και τελικά σο νησί Οκινάουα της Ιαπωνίας, το οποίο και κατέλαβε. Την περίοδο 1952-55 ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες.
Σπρούανς Ρέιμοντ (Raymond Ames Spruance, Βαλτιμόρη 1886 – Μοντερέι, Καλιφόρνια 1969). Αμερικανός στρατιωτικός. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ως υποναύαρχος, διοικούσε μια μοίρα στόλου καταδρομικών. Τον Ιούνιο του 1942 έλαβε μέρος στη ναυμαχία του Μίντγουεϊ και κατάφερε σκληρό πλήγμα στον ιαπωνικό στόλο. Το 1943 έγινε γενικός διοικητής του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού και επιτέθηκε πολλές φορές στις ιαπωνικές δυνάμεις στα νησιά Μάρσαλ, Γκίλμπερτ, Μαριάνες, το 1944, και τελικά σο νησί Οκινάουα της Ιαπωνίας, το οποίο και κατέλαβε. Την περίοδο 1952-55 ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες.